Türk Asrından Türkiye Yüzyılına Uzanan Yol
Türklerin en eski ana yurdu olan Orta Asya’dan başlayarak, Volga Nehri’nden Orta Avrupa’ya kadar uzanan saha; Suriye, Mısır ve 12. yüzyıldan itibaren Anadolu için kullanılan Türkiye tabiri, Türklerin yaşadığı ülke anlamına gelmektedir. Orta Asya’da yarı göçebe bir hayat süren Türkler; iklim şartları, dış baskılar, boylar arası mücadeleler neticesinde yeryüzünde geniş bir coğrafyaya yayılmış ve yerleşik hayata geçerek yeni devletler kurmuşlardır. Bu devletler içerisinde yer alan Osmanlı Devleti, Türklere altın çağını yaşatmıştır. 15. ve 16. yüzyıllar, tarihte Türk Çağı olarak anılmıştır. Fatih Sultan Mehmed’in İstanbul’u fethiyle başlayan bu süreç, Yavuz Sultan Selim ve Kanunî Sultan Süleyman ile devam etmiştir. Bu çağa Türk Çağı denilmesi, sadece fetihlerle sınırların üç kıtaya yayılması ile izah edilemez. Çünkü bir ülkenin altın çağını yaşaması demek; askerî alanda, ekonomide, eğitimde, toplumsal hayatta, bilimde, sanatta, edebiyatta çağının ilerisinde olması demektir. Sınırlarını genişletmesi yanında halkını huzur ve barış içinde yüzlerce yıl yaşatan Osmanlı Devleti, o kadar sağlam temeller üzerine yükselmiştir ki devletin dağılma süreci dediğimiz dönem bile yüzyıldan fazla sürmüştür.
20. yüzyıl Osmanlı Devleti için en uzun yüzyıl olmuş, 1911’de Trablusgarp Savaşı ile Kuzey Afrika’daki varlığını yitiren devlet, 1912-1913 yıllarında yaşadığı Balkan Faciası ile Anadolu topraklarına geri çekilmek zorunda kalmıştır. Birinci Dünya Savaşı, Osmanlı için sonun başlangıcı olurken, Türkiye adı ile yeni bir devletin doğuşuna zemin hazırlamıştır.
