Aile İçinde Dışlanmayı Avantaja Dönüştürmenin Yusufçası

Toplum, topluluk veya grup oluşturma, aidiyet duygusuyla başlar. Aidiyet duygusu ve onun doğurduğu beraberlik de karakter veya yaşam biçimi yakınlığı, dinî veya kültürel bağlanma, siyasi veya iktisadi birlik, iş veya meslek dayanışması, kazanç veya menfaat ortaklığı gibi faktörlerle ortaya çıkar. Çeşitlenmesi de yine bu faktörler doğrultusunda gerçekleşen aidiyetin ve birlikteliğin iyi, güzel, faydalı ve meşru biçimleri olduğu gibi kötü, çirkin, zararlı ve gayrimeşru biçimleri de vardır. Aile içinde başlayan aidiyet duygusu, çeşitli sosyal organizasyonlarla toplum içerisinde gelişir.

Ötekileştirme ise bir toplum, topluluk veya grup içinde diğer bireylere nispetle kişisel özelliklerinde, yaşam tarzlarında, düşüncelerinde, inançlarında veya kültürlerinde diğer bireylere nazaran farklılıkları bulunan bireyleri veya grupları kendinden kabul etmeyerek dışlama, aidiyetlerini reddederek onları ana birliğin dışında görme ve ötekileştirme hâlidir. Aynen aidiyette olduğu gibi ötekileştirmenin de çeşitli basamakları, tezahürleri, türleri ve boyutları; iyi ve meşru olan veya olmayan biçimleri vardır. Bazen ciddi nedenlere dayanan ötekileştirme, bazen de ortada ciddi bir neden yokken hasetlik, fesatlık, rekabet, tahammülsüzlük ve hoşgörüsüzlük gibi duygulara bağlı olarak yapılır. Bazen de gruplar birbirinin aidiyetini reddettiği için ötekileştirme iki veya çok taraflı işler. Eğer tedbir alınmazsa birbirini öteki olarak tanımlayanlar arasında öyle sanal duvarlar oluşur ki bu duvarlar, Çin Seddi’nden daha katı hâle gelir ve uzlaşma imkânlarının yok olmaya, anlaşma yollarının kapanmaya doğru gittiği bir süreç başlar.